Chyba, że mieszkasz w Wielkiej Brytanii. Na północy Anglii, gdy czarny kot przebiegnie Ci drogę, koniecznie pomyśl życzenie, a być może się spełni. Ponadto panna opiekująca się mruczącym towarzyszem w tym kolorze może liczyć na wielu zalotników, a gdy w końcu trafi na tego jedynego, jej związek będzie trwały i stabilny. W Niemczech spotkanie kota w pierwszy dzień nowego roku, zwłaszcza czarnego, jest bardzo dobrym znakiem. Tak, jak u nas wierzono, że czarny kot jest wcieleniem diabła i towarzyszem wiedźmy, tak w południowo-zachodniej Francji dawniej uważano, że to właśnie tak umaszczony zwierzak ma dar odganiania złych czarów. W Owernii natomiast sądzono, że spotkanie czarnej kotki podczas pełni księżyca zapewnia bogactwo. W Szkocji każdy opiekun czarnego kota jest spokojny o szczęście swoje i reszty domowników. W Dolnej Bretanii mówiono, że jeśli czarny kot ma choć jeden biały włos, to będzie on najszczęśliwszym talizmanem dla tego, kto go wyrwie. Mimo, że we Francji taki zwierzak miał przynosić szczęście, to jednak marynarze rezygnowali z rejsu, jeśli pojawił się w pobliżu statku gotowego do wypłynięcia w morze. Był to jednak właściwie wyjątek, ponieważ na przestrzeni historii trudno znaleźć statek, którego częścią załogi nie byłby kot – nawet, a może przede wszystkim, czarny. Pewien minister ds. floty z XV wieku uważał, że „statek może wypłynąć w morze, jeśli na pokładzie ma co najmniej dwa koty”. Mruczek był niezwykle cennym członkiem załogi, ponieważ tępił gryzonie, które niszczyły zapasy, a także roznosiły groźne choroby, którymi mogli zarazić się marynarze. Zwyczaj trzymania kotów na statku wywodzi się już ze starożytności – Egipcjanie wierzyli, że kot na statku pozwoli im szczęśliwie przepłynąć przez Nil.